| مشکلات جانبی:
دستگاه عصبى مرکزی: سرخوشی، افسردگی، بی قراری، ضعف عضلانی، ترمور.
گوارشی: تهوع، بی اشتهائی، خشکى دهن، اسهال، یبوست، کاهش وزن، احساس مزۀ فلزى در دهن، کرامپ، ترشح بزاق.
قلبى عروقی: نارسائى گردش خون، تاکیکاردی، نبض سریع بی نظم، کاهش فشارخون.
تنفسی: ضعف تنفسی.
احتیاطات:
در کودکان، در شرایط نبود جبران قلبی، سالمندان و حاملگى (گروه C).
فارماکوکینتیک: شروع اثر: بالغین ۱۵ـ۱۰ دقیقه، کودکان ۲ـ۱ دقیقه. مدت اثر: نامعلوم. متابولیسم: کبدی. دفع کلیوی.
ملاحظات پرستاری:
پیگیرى آزمایشگاهی:
ـ علائم حیاتی، فشارخون، رو دست کم به مدت ۲ ساعت بعد از تجویز دارو بررسى کنین، فقط براى بیماران حواس جمع تجویز شه.
پیشنهادا:
ـ از تجویز دوباره دارو به دلیل خطر ضعیف کردن تنفسى و CNS خوددارى کنین.
ـ در دسترس بودن آنتاگونیست هاى دوپامین براى به تأخیر انداختن اثر استفراغ آور دارو.
ـ به کار گیری ذغال فعال در صورت عمل نکردن دارو پس از ۱۵ـ۱۰ دقیقه لاواژ انجام بشه.
ـ نوشیدن مقدارى آب یا شیر قبل از تزریق دارو ایجاد استفراغ مؤثرترى می کنه.
ـ مریض رو براى جلوگیرى از آسپیراسیون مواد موجود در معده به پهلو بخوابونین.
روش جفت و جور / تجویز:
ـ فقط از محلول شفاف اون استفاده کنین.
ـ در برابر نور و هوا قرار نگیره. محلول اون سبز یا قهوه اىه، در صورت تغییر رنگ یا رسوب محلول از مصرف اون خوددارى کنین.
ارزیابى بالینی:
فرم مسمومیت: در صورت بلغ فرآورده هاى نفتى و سوزاننده هاى شیمیائى مثل نفت چراغ، بنزین و محلول هاى اسیدى و قلیائی، از تجویز دارو خوددارى شه.
وضعیت تنفسى در زمان و پس از درمان با داروى استفراغ آور رو چک کنین و به تعداد، آهنگ، ویژگی هاى اون دقت کنین. دپرسیون تنفسى در سالمندان و افراد ضعیف ممکنه به سرعت ایجاد شه. فشارخون، نبض، لباسا و بوى نفس رو از نظر مصرف الکل بررسى کنین.
استفراغ: بعد از ۵ دقیقه روى میده. با توقف این حالت مریض براى ۲ ساعت به خواب عمیق فرو میره.
ـ براى مقابله با مشکلات خواب آلودگى و ضعیف کردن تنفسى از نالوکسان و در صورت دپرسیون قلبى عروقى از آتروپین استفاده کنین. |