شهر کوچیکی به نام Coonalpyn در استرالیا بیشتر از ۵۰ ساله که به دلیل وجود مناظر زیبای اون توجه زیادی رو به خود جلب کرده اما هیچوقت به اندازه اتفاق اخیری که در اون افتاده، این مکان رو در مرکز توجه قرار نداده بود.
این اتفاق ورود هنرمندی به نام «وان هلتن» به این شهر بود که با نقاشیای زیبای خود در ارتفاع ۳۰ متری از سیلوهای این منطقه جلوه خاصی به اونا داد.
حالا اون و نقاشیای باشکوه اون مرکز توجه خیلی از بازدیدکنندگان این منطقه هستش.
ایشون درباره نقاشیای خود میگه:
“بله ممکنه کشیدن تصاویر بزرگ روی ساختمانا بسیار عجیب به نظر برسه. این سطوح بسیار برام باحال بودن و بلا استفاده مونده بودن و دوست داشتم نقاشی کردن روی اونا رو امتحان کنم.”
نوآوری و بدعتی هنرمندانه
با اینکه این شهر کوچیک در فاصله میان شهرهای بزرگی چون ملبورن و آدلاید قرار داره و منطقه ای زراعی حساب می شه، با جمعیت تنها ۲۱۵ نفر در سالای گذشته مورد توجه بسیاری قرار گرفته.
یکی از ساکنان این منطقه به نام «برت دوهورست» از اول کار هلتن، مراحل تشکیل این نقاشیا رو دنبال می کرد.
ایشون یکی از کافه سیلوهای اون منطقه رو در بهترین منظره این شهر کوچیک در اختیار داره.
برت در مورد تجربه خود از دیدن مراحل کشیده شدن این نقاشی میگه:
“من در تموم عمرم تماشاگر اینجور هنری نبودم. خلق اینجور آثاری واقعا فرق داره.
کمی قبل از کشیده شدن اینجور نقاشیایی، تقربیا هیچکی در این محل توقف نمی کرد اما حالا خیلی از مردم واسه بازدید از این نقاشیا به اینجا میان. این افراد بیشتر از کشورهایی چون آمریکا به اینجا سفر می کنن.”
پروژه های هنری در اندازه های بزرگ
این اولین باری نیس که «وان هلتن» به نقاشی در اندازه های بزرگ مبادرت کرده. ایشون قبل از این و در سال ۲۰۱۵ میلادی، در شهر دیگری به نام «بریم ویکتوریا» هم مبادرت به انجام اینجور کاری کرده بود که تونست یه عالمه از گردشگران رو راهی این منطقه کنه.
ایشون نه فقط در استرالیا و روی سیلوها بلکه در بقیه نقاط جهان از جمله آمریکا، مکزیک و اروپا در کشورهایی چون اکراین، لهستان، فنلاند، بلژیک و ایسلند هم کارای دیواری در ابعاد بزرگی رو تجربه کرده.
ایشون میگه: بیشتر بر مکانایی که خیلی مرکز توجه افراد زیادی نیستن تمرکز می کنم. بیشتر هم دوست دارم موضوعاتی رو که به اونا علاقه دارم از جمله جنگ رو کار کنم.”
اون در مورد کار کردن در ابعاد بزرگ میگه: “از اونجایی که این آثار در ابعاد بزرگ توانایی دیده شدن بیشتری رو پیدا می کنن، به این کار علاقه دارم.”
الهامای بومی
ایشون میگه: “در اول مکان خاصی رو واسه نقاشی کردن انتخاب نمی کنم بلکه وارد مکانی می شه و در اون وقتی رو با مردم و مناطق جور واجور اون بخش می گذرونم. فرهنگ مردم رو با صحبت کردن با اونا درک می کنم و دوربین به دست به این نقطه و اون نقطه میرم. بعد موضوع خودشو به من می نمایاند.”
در منطقه Coonalpyn هم بچه های مدرسه ای این منطقه نظر اونو جلب کردن. بیشتر افراد ساکن در منطقه سن بالا هستن و جمعیت جوون اون کمه.
ایشون اضافه می کنه: “نوستالژیای زیادی در جهان هست که با گذشت زمان ممکنه به نسل بعدی انتقال پیدا نکنه. من می خوام، مردم به چگونگی زندگی نسل بعد از خود هم توجه داشته باشن.”
بعد اضافه می کنه: “در منطقه نام برده شده حالا امیدی به آینده هست.
بعیده که اونا دوباره به عقب برگردن. اونا می تونن با نگه داشتن اینجور اندیشه های آینده گرایانه ای از تبدیل دوباره محل سکونت خود به شهر ارواح دوری کنن. امیداوارم روزی سیلوهای بزرگ تری در این منطقه ساخته شه و من هم واسه نقاشی دوباره به این مکان برگردم.”
در ادامه نقاشیای این هنرمند رو با هم تقدیم حضوتون می کنیم: